عارف را بینایی باید تا معرفت درست شود، چه تا نبیند چه داند. عارف بینا باید و نابینا باید. بینا باید به خداوند، و نابینا باید از خلق. نابینایی از خلق تا بُوَد آن که از جفاشان نترسی و به وفاشان امّید نداری. و چون تنها مانی پژمان نشوی. و توبه ی عارف ازین سه خصلت است.

//برگرفته از کتاب این برگ های پیر

با احترام
بنیاد فرهنگی مایل هروی
۲۵ آذر ۱۴۰۲